De nestor van de muzikanten is overleden op 77-jarige leeftijd. Een vaste kracht is niet meer….
Wim kwam bij St. Cecilia terecht via zijn vriendin en latere echtgenote Anneke, dochter van Willemke Reijnen in de Mik. Zij was lid van de drumband van St. Cecilia en Willemke was oud-muzikant en bestuurslid bij de harmonie.
Wim startte op klaroen bij de drumband en na een paar jaar schakelde hij over naar de tuba en omstreeks 1970 op bas in het harmonieorkest. Wim maakte vele successen van de vereniging mee onder de topdirigenten Jos Ruijters, August Thissen, Thijs Tonnaer en Jos Simons, gedurende zijn meer dan zestig jaren voor St. Cecilia.
Bijna veertig jaar was Wim actief als bestuurslid. Hij had het beheer over de uniformen en coördineerde een buffetcommissie, die op haar top meer dan zestig medewerkers kende. Ook ondersteunde hij het Damescomité, waarvan Anneke bestuurslid was. Verder verrichte hij vele herstelwerkzaamheden aan pupiters, standaarden en andere materialen, maakte beugels voor de slagwerkers en werkte mee aan het vaandel voor de drumband. Ook na het overlijden van Anneke in 1992 ging Wim door voor St. Cecilia. Afwezigheid; bijna nul. Verjaardagen en familiefeesten werden gevierd als er geen activiteit van de harmonie was. Alleen de ziekte trok het laatste half jaar een streep door de rekening.
Hij ontving een Koninklijke Onderscheiding in 1995 en werd in 2007 benoemd tot Bestuurslid van verdiensten. Vorig jaar ontving hij nog de gouden speld met 2 zirconia’s van de muziekbond, voor 60 jaar trouwe dienst en hij stond nog achter de receptietafel in juni toen Raymond Lid in de Orde van Oranje-Nassau werd. Het was toen in kleine kring pas bekend dat hij longkanker had.
Wij wensen Raymond, Jeanine, Ben en de kleinkinderen Anouk en Kim veel sterkte toe.
Dat Wim moge rusten in vrede.